Szkoła Walki - Leśny Zagajnik

Ruszył spokojnym krokiem za Jaszczuroczłekiem, jednak trochę zdenerwowany tym, że nie nazwał on go po imieniu, tylko zwykłe, chamskie "Elfie!". Czuł, że już go nie lubi, jednak panował nad emocjami. Gdy dotarli na arenę, uniósł lekko brwi w geście zarazem zdziwienia, jak i lekkiej, uprzejmej ciekawości. Wkroczył niepewnie w jasny piasek, czując jak sypie mu się on między palcami (szedł boso). Pierwszy raz się z nim spotkał, toteż, postanawiając go trochę "obadać" zagarnął jego garść z podłoża i przyjrzał mu się. Trwało to chwilę, gdyż zaraz wysypał mu się on z dłoni. No cóż, nowe podłoże, ale mimo to trzeba się postarać. Stanął w gotowości bojowej, poprawiając laskę maga przełożoną przez plecy.

Wysoki Jaszczururoczłek uśmiechnął się do ciebie, poczym powiedział:
Witaj, jestem Kragos pochodzę z doliny Entan. Będe twoim trenerem walki wręcz.
Widzę że jesteś adeptem szkoły magicznej, cóż podstawowe umiejętności waleczne przydadzą się nawet przyszłym czarodzieją. Trener podszedł do miejsca składowania broni, sięgnął po jeden z krótszych mieczów.
Na początek pobawisz sie tą zabawką, jest to bardzo lekki oręż - nie powinieneś mieć żadnych problemów.
Jaszczuroczłek podał ci miecz. Jak ci na imię chłopcze? - Zapytał jaszczur.

Nie odpowiedział uśmiechem, tylko lekkim skrzywieniem ust. Wysłuchał dokładnie, co ma do powiedzenia Jaszczuroczłek. *No cóż, rzeczywiście, walka wręcz może mi się przydać.* - pomyślał to, gdy trener skończył mówić. Po chwili rzekł:
-Jestem Kythillon. Tyle panu powinno wystarczyć.
Chwycił broń podaną mu przez Kragosa i podrzucił ją lekko. *Rzeczywiście lekka.* - pomyślał i złapał mocniej oręż, stając w gotowości bojowej naprzeciw trenera.

Zobacz Kythillonionie to mój wspaniały oręż na który bardzo cięzko pracowałem.
Silny Jaszczuroczłek sięgnął do sakwy po swój miecz, gdy go wyciągnał wiele promieni słonecznych odbiło się od ostrza wspaniałego orężu. Miecz był z hartowanej stali, środek wypełniony złotem a krawędzie zakończone mithrilem.Takie zabaweczki nie dla ciebie, gdyż będziesz w przyszłości dobrym magiem - na to liczę. Powiedział trener. Wskazał palcem na 3 drzewa oddalone o 40 metrów. To twój cel ogołoć te drzewa by nie posiadały żadnych gałązek. Kora ma być zdarta, twoim narzędziem jest miecz, który ci dałem.
Jaszczuroczłek ruszył wolnym krokiem w kierunku drzew trzech drzew.
- Chodź ... jak nauczysz się podstawowych umiejętności posługiwania się bronią białą, zostaniesz przeniesiony do szkoły magii - gdzie nauczysz się odpowiednich czarów.

Zmrużył lekko oczy, gdy słońce odbiło się od miecza i zaświeciło mu prosto w twarz. Podobał mu się on, a nawet bardzo, jednak nie dał tego po sobie poznać - na jego twarzy ciągle wykuta była maska obojętności. Wysłuchawszy trenera skinął głową na znak zrozumienia i poszedł za nim w kierunku drzew. Jednak po chwili naszła go myśl, że drzewa to przecież jakby jego bracia. Nie, choćby za wszelkie skarby świata, on nie zgodzi się niszczyć piękna natury - to tak, jakby ranił sam siebie. Zatrzymał Jaszczuroczłeka lekkim okrzykiem, a gdy ten się odwrócił, wyjaśnił:
-Nie mam zamiaru tego robić. Drzewa to moi bracia i nie będę ich krzywdził.

* ahh. Kolejny problematyczny młodzieniec, który mi się trafił. * Pomyślał trener.
Jaszczuroczłek zrobił w powietrzu jakies dziwne symbole, po czym niebieski "duch" ruszył w kierunku trzech drzew.
Nagle roślinność zamieniła się w trzy 1,5 metrowe figury orków. Pfuu splunął śliną na ziemię.
Jak widzisz nie tylko jestem wojownikiem, również posiadam umiejętności magiczne - ale mniejsza z tym.
Rozpraw się z tymi drewnianymi orkami! Ja bardzo nie lubię tych plugawych stworzeń.
Jaszczur usiadł na kamieniu i czekał na twój pierwszy ruch.

-Zmienianie drzew w figury orków to świętokradztwo - warknął, ale zbliżył się do "przeciwników" i ułożył miecz na ukos w dół, ostrzem do góry. Szybkim cięciem odrąbał orkowi kawałek ręki i udał parowanie, jakby orkowie byli prawdziwi. Szybkim piruetem znalazł się przy drugim z nich i zadał poziome cięcie na poziomie szyi, odrąbując kolejnej kukle głowę. Trudno nie zauważyć, że jak na maga dobrze radzi sobie z szermierką. Z impetu powstałego przy odcięciu szyi obrócił się plecami do kukły i tyłem wbił jej miecz w "brzuch", przewracając i jednocześnie niszcząc. Potem doskoczył do środkowego "orka" i odciął mu resztę ręki. Obrócił się "unikając ciosu" i oburącz przeciął kukłę na pół. Zaś ostatnią zaczął szybką okrążać, nacinając lekko materiał z każdej strony. W końcu zatrzymał się za nią i kopnął w ścięgno pod kolanem. Przechyliła się kawałek, a on wykorzystał to, aby przeciąć ostatniego manekina pionowo na pół. Otrzepał się z kurzu i wyniosłym krokiem zbliżył się do Jaszczuroczłeka.
-I jak? - zapytał, jak zawsze opanowanym głosem.

Jaszczuroczłek z obojętnością podszedł do komentarzy elfa.
- Cóż, młodzieńcze - na wojnie nie ma miejsca na sentymenty musisz się tego nauczyć.
Trener uważnie spoglądał na ruchy młodego bohatera, * widać było że chłopak ma potencjał,
również duży potencjał do władania bronią białą* Pomyślał . Wszystkie drewniane figury orków zostały rozwalone, jaszczur widząc to zaklaskał głośno.
- Brawo.. brawo. Widzę że dobrze władasz bronią, teraz wybierz się do zagajnika entów.
Na miejscu spotkasz drzewca, powiedz mu że jesteś ode mnie on wszystko będzie już wiedział.
Jaszczuroczłek uśmiechnął się.

Zagajnik Entów